Bazen çok boktan yaşıyorum, hiçbir şey düzelmeyecek dersin. Hep karşına menfaatçi veya sıfırcı insanlar çıkar. Sonra bir gün hiç beklemediğin anda birisi çıkar, aslında hiç aklında bir şey yoktur onunla ilgili sadece normal bir insandır ama ne zaman yüzünü görürsün işte o zaman farklılaşır hayata bakışın. Mesajlaşırken mal mal sırıtırsın, konuşmak hoşuna gider, hadi işimi halledeyim de onu göreyim yada ulan ne yapsam da görsem demeye başlarsın.
Ama hiç aklında yokken bir laf edersin belki de sesinin tonu değişik çıkar veya titrek işte o an seni umutlandıran, mutlu eden şeyin kaçışını hazırlamış olursun. Tabi sonra fark edersin ne halt yediğini neden düşünmeden konuştum diye kendine kızarsın ama nafiledir. Ne demişler "Söz ağızdan çıkan ok gibidir geri dönmez", bu lafı hatırlar taş kafanı ellerinin içine alıp ufuğa yol alan vapuru izlersin hafif serinlemiş sonbahar rüzgarıyla...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder