Mis gibi kış havası var dışarıda, tam çocukluğumdaki soba havası... Kömür sobası vardı ben küçükken herkesin evinde. Zordu yakması tutuşturması bir dert, temizliği bir dert ama bir kere, yandı mı kış başında soğuk kış akşamlarında sokaktan gelince insan kemiklerine kadar ısıtırdı yanına yaklaşan insann arkadaşlarını. İşte şimdide aynı öyle bir hava var dışarıda hatta kömür kokusu bile aldım demin...
E haliyle kömür kokusu gelince burnuma, hafızamda canlandı bu anılarım. Şimdi tam zamanı bir kömür sobasının başına geçip içine kestane/fındık kabukları atıp onların çıtırtılarına, sobadaki ıhlamur demliğinin hafif ıslığımsı ötmeleri eşliğinde ve tabi ki yenmiş elmada konur o sobanın üstüne evde koku olsun diye. Sonra dışarıya bakılır elde, itinayla hazırlanmış sobada Mevlevi düşünürleri gibi sakin sakin demini almış ıhlamura az biraz şifa niyetine hemde ağız tadı için bal, hep hayatın bal gibi olmadığını hatırlatsın diyede limon sıkılır ve o is kokusundaki şehre bir yamaçtan bakarım
bir soba kokusu aklıma neler getirdi başlıktan taştık neyse ben ıhlamurumu içiyorum şimdi ve hoş geldin kış hoşş geldinn :))
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder