ÇALIŞMAK HAKKINDA

İstemek, çalışmak, umut etmek, yenilmek ve tabi ders çıkarıp kazanmak yada inanmak, sabır etmek, dilemek, kanaat etmek ve şükretmek. Her iki kelimeler zinciri de aslında aynı şeyi anlatıyor sadece farkları; ilki modern zaman guruları " yaşam koçları"nın ağzından diğeri ise bilmem kaç yüz yıllık sufi veya dini inanç sisteminin polyannacılığı.

İnsanoğlu hangisine yakın hissediyorsa ona inanıp ona göre hareket ediyor. Ve mutlu huzurlu oluyor. Peki bu gerçekten istediğimiz mi? Gerçekten inançla sabretmek veya durmadan çalışmak veyahut inançla durmadan sabırla çalışmak, gerçekten bizi mutlu ediyor mu yani gerçekten tatmin oluyor muyuz?

Peki ya bütün bu çabalarımız gerçekten bir hiç içinse?! Neye göre kime göre kendimizi ölçeceğiz hatta biraz daha abartırsak neden ve ne için ölçeceğiz? Peki hep biz artıdaysak ve başkaları eksideyse bize göre, biz mi daha iyiyiz onlar mı kötü yoksa onların tarafından bakınca tam tersi mi? Hiç olmadı mı size, hep çok çalıştığınızı düşünüpte aslında yerinde kaldığınız söylendiği. Nedir bunun tarafsız ölçeği?

Evet nedir gerçek olan, çok inançlıların Tanrısı mı yoksa Tanrısal değil enrjisel bir güce inanların "Enerji Tanrısı" mı, yoksa bizim kendi kurgumuz mu bunları yaptıran? Evet hep çalışıyoruz hep çalışıyoruz umuyoruz sabrediyoruz vs vs sonuç?! Kendi adıma süper tatmin edici değil daha iyi örnekleri var. O zaman iki tarafa da soruyorum bu büyük senaristin benle derdi ne? Genelde cevap aynı " bekle zaman ".  Veya " haklısın vb." E o zaman neden diğerlerine de aynısı olmaz?

Veya başka sorun; anlatmaya çalışırsınız ne yaptığınızı herkese, ama nedense o anlattıklarınız size hep ya o da bir şey mi bakışıyla bakar ve gene inandıramazsınız. Neticede kendinizi kağıt mendilden bile lüzümsüz hissedersiniz bu fani dünyada.

Galiba onun için çalışmalı, yorulmalı, zorlanmalı ama netice hep eğlenmeliyiz. O zaman çalışalım, menşeimizin neresi olduğunu unutmadan yeni limanlara yelken açmak içi, korkularımızdan ve miskinliklerimizden silkinerek samimice çabalayalım ve kazanalım...